امروز جمعه 02 آذر 1403 http://ear-nose.cloob24.com
0

کی از خطرناک ترین بیماریهای گوش ایجاد تومور در آن است که عمده ترین نشانه آن شنیدن صدای وزوز در آن است!پس مراقب باشید و با احساس وزوز به سرعت به پزشک متخصص مراجعه کنید

عفونت و بیماریهای گوش

شنیدن صدای وزوز در گوش بسیار آزاردهنده است؛ انگار جیرجیرکی در گوش گرفتار شده و مدام آواز می‌خواند. این صدا از درون گوش است و شدت و بَسامد (فرکانس)آن در افراد مختلف متفاوت است.

دکتر حسام جهاندیده، متخصص گوش، حلق و بینی نوشت: در برخی موارد، وزوز گوش با سرگیجه، کم‌شنوایی و علائم دیگر بروز می‌کند که باید جدی گرفته شود. سازوکار دقیق وزوز گوش چندان دقیق مشخص نشده است؛ اما به نظر می‌رسد مشکلات عروقی، عضلانی و عصبی در برخی انواع آن دخالت داشته باشد. در عین حال، شنیدن صدای وزوز در گوش ممکن است به دلایل شناخته‌شده مختلفی نیز بروز کند که در این مطلب به آنها اشاره می‌شود.

لازم به ذکر است که کاهش یکباره شنوایی و همزمان، شنیدن صدای سوت و وزوز در گوش، بیماری نادری به نام سکته گوش یا کری ناگهانی است که با موارد دیگر وزوز گوش معرفی شده در اینجا تفاوت بسیار دارد و باید اورژانسی و در بازه زمانی کمتر از 24 ساعت درمان شود؛ در غیر این صورت به کاهش دائم شنوایی یک یا هر دو گوش می‌انجامد.

جرم زیاد در گوش

جرم گوش که واکس، موم یا سرومن نیز نامیده می‌شود ممکن است باعث احساس وجود صداهای مزاحم در گوش شود. جرم‌های داخل گوش در واقع ترشحاتی طبیعی هستند که از مجرای گوش محافظت می‌کنند. اما تجمع بیش از اندازه جرم در رسیدن صوت از کانال گوش به پرده صماخ و گوش میانی مشکل ایجاد می‌کند. در نتیجه صدایی مانند وزش باد در داخل گوش شنیده می‌شود. بعد از خارج کردن این جرم اضافی لازم است که وضع پرده گوش و شنوایی فرد کنترل شود تا از فقدان آسیب یا مشکلات دیگر اطمینان حاصل کنیم.

وجود تومور در گوش

بررسی‌های انجام‌شده نشان می‌دهد سالانه از هر یک میلیون نفر حدود 10 نفر به نورومای آکوستیک (تومور عصب شنوایی)مبتلا می‌شوند. این تومور خوش‌خیم است و در عصبی که گوش را به مغز متصل می‌کند دیده می‌شود. تومور عصب شنوایی بتدریج رشد می‌کند، اما به دلیل همجواری با بافت‌هایی مانند ساقه مغز بالقوه توموری تهاجمی و مشکل‌ساز محسوب می‌شود. نورومای آکوستیک بخصوص افراد بین 30 تا 60 سال را درگیر می‌کند، اما انواع ژنتیکی آن در کودکان و نوجوانان نیز دیده می‌شود. وزوز گوش یکی از علائم اصلی این تومور است. انواع دیگری از تومورهای این ناحیه هم وجود دارند که با توجه به ماهیت پر از عروق خود ممکن است به صورت وزوز ضربان‌دار (احساس ضربان قلب در گوش)، سردرد و سرگیجه و حتی فلج عصب صورت بروز پیدا کنند.

مصرف برخی از داروها

مصرف برخی داروها با دوز نامناسب ممکن است برای گوش‌ها زیانبار یا سمی باشد و باعث ایجاد وزوز شود. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن جزو این داروها هستند.

اگر این داروها با دوز بالا تجویز شوند، لازم است که برای جلوگیری از بروز وزوز گوش، میزان آنها در خون به‌طور مرتب بررسی شود.

علاوه بر داروهای ضدالتهاب، آنتی‌بیوتیک‌ها، کینین و داروهای شیمی‌درمانی (بخصوص داروهای بر پایه پلاتین مثل داروی سیس پلاتین که برای مقابله با بیشتر تومورهای گوارشی، تومورهای گوش، حلق، بینی و… تجویز می‌شوند)نیز ممکن است عاملی برای بروز وزوز گوش شوند.

آلودگی صوتی شدید

احساس وزوز و سوت کشیدن گوش بعد از قرارگیری چندساعته در معرض سروصدای زیاد شایع است. آلودگی صوتی شدید به سلول‌های مویی گوش داخلی آسیب می‌زند. متاسفانه وقتی این سلول‌ها آسیب ببینند احیا نمی‌شوند و در حال حاضر هیچ عمل جراحی نیز برای ترمیم آنها وجود ندارد. البته یک بار آسیب صوتی ممکن است چندان جدی نباشد، اما قرارگیری مداوم بیش از 30 دقیقه در معرض سر و صدای شدید ممکن است عواقب جبران‌ناپذیری برای شنوایی داشته باشد.

بیماری مِنییر (Meniere)

اگر علائمی مانند وزوز گوش، احساس هواگرفتگی گوش، سرگیجه و کم‌شنوایی به طور حمله‌ای و دوره‌ای بروز کند، احتمالا پای بیماری منییر در میان است. این بیماری ناشی از افزایش فشار مایع گوش میانی است. بیماری منییر اختلال مزمنی است که افراد بین 30 تا 60 سال را مبتلا می‌کند. در 80 درصد موارد، فقط یک گوش به این بیماری مبتلا می‌شود، اما امکان ابتلای هر دو گوش نیز وجود دارد. درمان این بیماری تا حدودی مشکل است، زیرا هنوز علت اصلی آن بدرستی مشخص نشده. بااین‌حال، می‌توان با مصرف برخی داروها فشار مایع داخل گوش داخلی را کاهش داد. از این داروها می‌توان به داروهای ادرارآور و برخی داروهای افزایش‌دهنده جریان خون گوش داخلی اشاره کرد. در‌صورت‌ کنترل‌نکردن بیماری با این داروها ممکن است از اقدامات بیشتری مثل تزریقات داخل گوشی یا عمل جراحی کمک گرفته شود.

اتواسکلروز

بیماری اتواسکلروز خانم‌ها را بیش از آقایان درگیر می‌کند. این بیماری گاهی اوقات خود را

نشان می‌دهد. اتواسکلروز گوش میانی را درگیر می‌کند و تغییرات هورمونی در بروز آن نقش دارند. در واقع یک استخوان کوچک به نام «استخوان رکابی» که یکی از استخوان‌های گوش میانی است در این بیماری حرکت طبیعی خود را از دست می‌دهد و باعث ایجاد صدای وزوز در گوش می‌شود.


تاثیر دارو بر شنوایی



فشار خون بالا

وزوز گوش ممکن است بر اثر پرفشاری خون پدید آید. وقتی فشار خون تا حد زیادی بالا رود، یعنی بالای 20 سانتی‌متر جیوه، ممکن است باعث بروز وزوز در گوش‌ها شود. در این صورت ناراحتی‌های گوشی اغلب با سردرد و سرگیجه همراه است.

پیرگوشی

اگر بیش از 50 سال دارید و در هر دو گوش‌تان صدای وزوز، وزش باد و سوت می‌شنوید، احتمالا دچار پیرگوشی شده‌اید. پیرگوشی یک پدیده شنوایی مربوط به کهولت سن است که به صورت کاهش شنوایی تدریجی در هر دو گوش خود را نشان می‌دهد. این مشکل به ‌مرور باعث تخریب قسمت‌های مختلف گوش داخلی می‌شود و وزوز گوش ایجاد می‌کند. پیرگوشی پیشرفته باعث ایجاد مشکلات اساسی شنوایی می‌شود و حتی تا ناشنوایی نیز پیش می‌رود. برای پیشگیری از این مشکل لازم است که متخصص گوش و حلق و بینی به طور مرتب سلامت گوش‌های شما را بررسی کند.

0

از سکته گوش چه می دانید و چه علل و عواملی در ایجاد این عارضه تاثیرگذارند و چه نوع درمان هایی برای این عارضه ها وجود دارند؟

کاهش شنوایی در هر سنی ممکن است دیده شود؛ از یک نوزاد تازه متولد شده گرفته تا یک فرد میانسال اما علم پیشرفته پزشکی امروز این امید را در بیماران زنده کرده که می‌توانند شنوایی از دست رفته خود را بازیابند.


hearing


دکتر بابک ساعدی،متخصص گوش حلق و بینی و دانشیار دانشگاه علوم‌پزشکی تهران در نوشت: کاهش شنوایی، از بیماری‌های شایع گوش است که محدودیت‌هایی را برای انسان‌ها ایجاد می‌کند. کاهش شنوایی در هر سنی ممکن است دیده شود؛ از یک نوزاد تازه متولد شده گرفته تا یک فرد میانسال اما علم پیشرفته پزشکی امروز این امید را در بیماران زنده کرده که می‌توانند شنوایی از دست رفته خود را بازیابند. با توجه به فیزیولوژی گوش، روند شنیدن شامل دو بخش بزرگ انتقال صدا و درک صوت است. اگر در هر یک از این قسمت‌ها مشکلی پیش بیاید، احتمال کاهش حس شنوایی وجود دارد. گوش خارجی و گوش میانی وظیفه انتقال و افزایش شدت صوت را برعهده دارند. در گوش داخلی انسان نیز عصب شنوایی وجود دارد که با مغز در ارتباط است و صدا را تحلیل می‌کند.
پیرگوشی: شایع‌ترین بیماری‌ای که گوش داخلی را درگیر و کاهش شنوایی حسی- عصبی ایجاد می‌کند، پیر گوشی است. افراد بعد از 60 سال درجاتی از کاهش شنوایی پیدا می‌کنند. درمان آنها تجویز سمعک است.

نقص شنوایی هدایتی: اگر مشکل در قسمت خارجی و میانی گوش باشد، بیمار دچار نقص شنوایی از نوع هدایتی است. کاهش شنوایی هدایتی از این جهت اهمیت دارد که قابل‌درمان است. یکی از شایع‌ترین علل کاهش شنوایی هدایتی، تجمع موم در گوش خارجی است که با خارج کردن موم به وسیله متخصص به راحتی برطرف می‌شود. اگر کاهش شنوایی مربوط به اختلالی در گوش میانی باشد، درمان کمی دشوارتر است. در بخش میانی گوش پرده صماخ و استخوانچه‌ها وجود دارند. پارگی پرده گوش، عفونت‌ها، چسبندگی استخوانچه‌ها در اثر عفونت، جراحی و… باعث کاهش شنوایی می‌شود و درمان معمولا دارویی و جراحی است.

نقص شنوایی حسی- عصبی: وقتی کاهش شنوایی مربوط به گوش داخلی باشد، درمان خیلی دشوارتر می‌شود. به این نوع از کاهش شنوایی اصطلاحا کاهش شنوایی حسی–عصبی گفته می‌شود. همان‌طور که می‎دانیم، سلول‌های عصبی آسیب‌دیده قابلیت ترمیم ندارند. پس انتظار می‌رود در این مورد نیز ترمیم عصب گوش امکان‌پذیر نباشد. بیماری‌های بخش داخلی گوش با توجه به وسعتشان بیشتر قابل‌‌پیشگیری هستند تا قابل درمان.

نقص شنوایی ناشی از سر و صدا: صداهایی که باعث کاهش شنوایی می‌شوند، به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ صداهای انفجاری که در مراسم چهارشنبه‌سوری بیشتر شنیده می‌شود و صداهای بلند مزمن در کسانی که هدفون استفاده می‌کنند، باعث کاهش شنوایی می‌شوند. این نوع از کاهش شنوایی قابل‌پیشگیری است ولی به هیچ وجه قابل‌درمان نیست و باید از قرار گرفتن در معرض صداهای بلند اجتناب کنیم.

نقص شنوایی ناشی از عارضه دارو: بعضی از داروها نیز ممکن است مشکلات غیرقابل‌برگشت در گوش داخلی ایجاد کنند. داروهای شیمی‌درمانی و بعضی از آنتی‌بیوتیک‌ها از این نوع هستند. منع داروهای شیمی‌درمانی تقریبا غیرممکن است ولی برای آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توان داروی جایگزین دیگری انتخاب کرد.

نقص شنوایی ناشی از اختلال ژنتیکی: تعداد زیادی از بیماران دچار کاهش شنوایی به‌طور ژنتیکی و مادرزادی دچار آسیب یا تکامل نیافتن گوش داخلی‌اند. متاسفانه این گروه بزرگ کودکان ناشنوا هستند. اگر فردی از نظر شنوایی مشکل نداشته باشد ولی بعد دچار کاهش شنوایی شود، با استفاده از وسایل کمک‌شنوایی می‌تواند با دیگران ارتباط برقرار کند ولی در کودکانی که از بدو تولد مشکل شنوایی دارند، تکامل رشد زبان، گفتار و ضریب هوشی اتفاق نمی‌افتد. پس تشخیص به موقع و درمان اهمیت زیادی دارد. استفاده از وسایل کمک‌شنوایی قوی یا کاشت حلزون، درمانی است که برای این کودکان درنظر گرفته می‌شود.

نقص شنوایی ناشی از عفونت: عفونت‌ها نیز گوش داخلی را درگیر می‌کنند. عفونت‌ به‌خصوص اگر در دوران جنینی باشد، بسیار خطرناک است. عفونت‌هایی که گوش را درگیر می‌کنند، به مغز گسترش می‌یابند و بیماری مننژیت ایجاد می‌کنند نیز باعث کاهش شنوایی عصبی می‌شوند.

سکته گوش: کاهش شنوایی که به‌طور مزمن اتفاق می‌افتد، به بیمار فرصت می‌دهد در پی چاره باشد ولی نوع دیگری از کاهش شنوایی وجود دارد که جزو اورژانس‌های گوش محسوب می‌شود. این بیماری به «سکته گوش» معروف است. علت آن هم ناشناخته است. البته نقش سیستم ایمنی و ویروس‌ها را تا حدودی در بروز آن دخیل می‌دانند. گرچه این نوع از کاهش شنوایی ناگهانی است ولی سرعت عمل پزشک در شناسایی و درمان آن، 60 درصد باعث بهبود کامل خواهد شد. اگر سکته گوش به موقع شناسایی نشود، شنوایی تا حدود 30 درصد کاهش می‌یابد. درمان این بیماران استفاده از داروهای ضدالتهابی و ضدویروسی است. باید کورتیکواستروئید به داخل گوش افرادی که به درمان پاسخ نمی‌دهند یا منع مصرف چنین داروهایی را دارند تزریق شود.


کری و ناشنوایی


درمان کاهش شنوایی

درمان کاهش شنوایی با‌توجه‌به نوع اختلال است. درمان ممکن است تجویز دارو تا جراحی باشد اما وسایل کمک‌شنوایی نیز کمک زیادی به بهبود سطح شنوایی بیماران می‌کند. وسیله کمک‌شنوایی همان سمعک است. سمعک وسیله‌ای است که صدای بیرون را دریافت و آن را تشدید می‌کند. گاهی هم فرکانس‌های صدا را تغییر می‌دهد و در نهایت در اختیار گوش می‌گذارد. سمعک در افرادی که کاهش شنوایی انتقالی دارند، موثرتر عمل می‌کند. البته این نوع کاهش شنوایی معمولا با دارو و جراحی برطرف می‎شود و سمعک بیشتر مختص بیمارانی است که کاهش شنوایی حسی-عصبی دارند. سمعک‌ها دو نوع کلی آنالوگ و دیجیتال دارند. در سمعک آنالوگ، فقط سیستم تشدید صدا وجود دارد ولی سمعک دیجیتال می‌تواند علاوه بر تشدید صدا، فرکانس صوتی را هم تغییر دهد. برای افرادی که کاهش شنوایی حسی-عصبی به‌خصوص در سنین بالا دارند و کارهای دقیقی انجام می‌دهند که به شنوایی خوبی نیاز دارد؛ سمعک‌های آنالوگ مناسب نیست. چنین افرادی بهتر است از سمعک‌های دیجیتال که قابلیت تنظیم برنامه‌ریزی هم دارند، استفاده کنند. سمعک‌های امروزی برای کاهش شنوایی حسی-عصبی عمیق تا حدود 60 تا 70 دسی‌بل هم مفید است. اگر سطح شنوایی فردی از این مقدار کمتر باشد، طبیعتا هر چقدر هم خروجی سمعک افزایش پیدا کند، نمی‌‌تواند شنوایی مناسبی ایجاد کند. در نتیجه درمان مناسب فقط کاشت حلزون است. کاشت حلزون در کشور ما تحت پوشش بیمه است اما به علت هزینه بسیار بالا و محدودیت امکانات، فقط برای درمان کاهش شنوایی کودکان انجام می‌شود ولی افرادی که شنوایی‌شان کاملا از دست می‌رود، می‌توانند به شکل آزاد این جراحی را انجام دهند و البته هزینه آن بسیار بالاست. لازم به ذکر است که کاشت حلزون هم کاهش شنوایی را به‌طور قطعی درمان نمی‌کند و باعث می‌شود فرد شنوایی ضعیفی در حد آگاه شدن از صدای بوق اتومبیل‌ها پیدا ‌کند.

0

درگیری عصب صورتی که می‌تواند با انقباضات عضلات صورت، ضعف عضلات و یا فلج صورت خود را نشان دهد، به تنهائی یک بیماری نیست، بلکه علامتی از یک بیماری است و معمولاًدر نتیجه عفونت، آسیب و یا تومور عصب صورتی این علائم ایجاد می‌شود و پزشک با ارزیابی‌های خود سعی در تشخیص علت درگیری عصب صورت دارد. پزشکان متخصص گوش و حلق و بینی در میان سایر پزشکان بیشتر از بقیه با مشکلات عصب صورت آشنا بوده و تجربه بیشتری در درمان مشکلات آن دارند.


مقابله با وزوز گوش

عصب صورتی چیست و چه کاری را انجام می‌دهد؟

عصب صورتی شباهت زیادی به کابل تلفن دارد و حاوی حدود 7000 فیبر عصبی است. هر فیبر عصبی باعث هدایت پیامهای الکتریکی به سمت یک عضله مخصوص در صورت می‌شود که این پیامها در نهایت باعث تغییر حالت صورت به شکل خنده، تبسم، گریه، اخم و. می‌شود و برای همین کارکرد سالم این عصب در ارتباطات روزمره ما دارای اهمیت زیادی می‌باشد.
هرگاه حدود نصف و یا بیش از نصف این فیبرهای عصبی قطع شوند، ضعف عضلات صورت اتفاق می‌افتد. در صورتی که این فیبرها تحریک شوند، آن‌وقت حرکاتی در عضلات صورت مثل اسپاسم عضلات و یا انقباضات مکرر عضلات صورت رخ می‌دهد. عصب صورتی نه تنها باعث انتقال پیامهای عصبی به عضلات صورت می‌شود، بلکه شاخه‌هایی هم به غدد اشکی، غدد بزاقی، عضله استخوان رکابی در گوش میانی می‌فرستد.
همچنین این عصب حس چشائی قسمت جلوئی زبان را نیز بر عهده دارد. از آنجائی که عملکرد عصب صورتی بسیار زیاد و پیچیده می‌باشد، علائم زیادی ممکن است در اثر اختلال عملکرد عصب صورتی در فرد بروز کند. بطور خلاصه آسیب به عصب صورتی می‌تواند باعث انقباضات پراکنده عضلات صورت، فلج صورت، خشکی چشم،خشکی دهان و یا اختلال در حس چشائی شود.

عصب صورتی چه مسیری را طی می‌کند؟

مسیری که عصب صورتی طی می‌کند بسیار پیچیده است. این عصب از قاعده جمجمه بطرف صورت حرکت می‌کند و در مسیر خود وارد استخوان گیجگاهی شده و از داخل یک کانال استخوانی که به کانال شنوائی داخلی معروف است گذر کرده و از کنار عصب شنوائی و تعادلی عبور می‌کند. در طول مسیر 1.5 اینچی عصب صورتی در استخوان گیجگاهی، عصب صورتی بدور سه استخوانچه گوش میانی چرخی زده و از پشت پرده صماخ به طرف استخوان ماستوئید (که در پشت گوش قرار دارد)حرکت می‌کند.
پس از آنکه عصب از استخوان پشت گوش خارج شده شاخه‌ای را به غدد بزاقی و سپس شاخه‌های فراوانی را به عضلات صورتی می‌دهد، البته قبل از آن و پس از خروج عصب صورتی از استخوان گیجگاهی شاخه‌هائی به غدد اشکی، عضله استخوانچه رکابی و زبان (برای حس چشائی)و غدد بزاقی فرستاده می‌شود.

فلج بل و سایر علل ضعف صورت

شایع‌ترین علت ضعف عضلات صورت که بصورت ناگهانی اتفاق می‌افتد، فلج بل می‌باشد. این اختلال که احتمالا ناشی از پاسخ بدن به یک ویروس می‌باشد زمانی بوجود می‌آید که در اثر ویروس، عصب صورتی خصوصا قسمتی که در داخل کانال استخوانی، استخوان گیجگاهی قرار دارد متورم شده و بعلت نبود فضای کافی بر روی ساختمان عصب در داخل کانال فشار وارد شده و باعث صدمه عصب می‌شود.
پزشک برای آنکه مطمئن شود علت ضعف عضلات صورت فلج بل بوده و نه عامل دیگری، مجموعه‌ای از سوالات را از بیمار می‌پرسد و سپس معاینه کامل بدن خصوصا سر، گردن و گوش‌ها را انجام داده و سپس مجموعه‌ای از سایر تستها را هم انجام می‌دهد.

انواع تستها

  • تستهای شنوائی: این تست خصوصا برای مشخص کردن مواردی که علاوه بر عصب صورتی، عصب شنوائی را نیز درگیر کرده است (به خاطر مسیر مشترک آنها)و یا آسیب به گوش داخلی و یا درگیری مکانیسمهای ظریف شنوائی را باعث شده است، مفید باشد.
  • تستهای تعادلی: درگیری عصب تعادلی را ارزیابی می‌کند.



  • nashenavaii-diabet




  • تست اشک: قدرت تولید اشک را در چشمان می‌سنجد و در صورتی که تولید اشک کم شده باشد، ممکن است قطره‌های چشمی برای جلوگیری از خشکی سطح قرنیه مورد نیاز باشد.
  • تستهای تصویربرداری: CT اسکن و MRI در صورتی که عامل آسیب عصب صورتی، تومور، شکستگی استخوان و یا اختلالات ساختمانی در اطراف عصب صورتی باشد می‌تواند این موارد را مشخص کند.
  • تستهای الکتریکی: تحریک الکتریکی عصب صورتی برای اینکه متوجه شویم، شدت آسیب به آن چه مقدار بوده است انجام می‌شود. این تست در فواصل منظم ممکن است تکرار شود تا روند ترمیم و یا اصلاح عملکرد عصب صورتی مشخص شود.

تشخیص، سرانجام بیماری و درمان آن

این سه مورد در حقیقت مهمترین سوالات یک بیمار مبتلا به فلج بل از پزشک خود است:
برای پاسخ به این سوالات پزشک ممکن است نیاز به انجام ارزیابی‌های گسترده در مورد علت بیماری و ناحیه‌ای که عصب صورتی درگیر شده است داشته باشد تا بتواند بهترین درمان را برای بیمار خود تجویز کند. نتایج انجام تستهای تشخیصی می‌توانند نوع درمان را تعیین کنند.

نتایج تستهای تشخیصی

  • اگر عفونت دلیل بیماری باشد، آنوقت استفاده از آنتی بیوتیک (مثلا در عفونت گوش میانی)و یا عوامل ضد ویروس (مثلا در عفونت ویروس تب خال که باعث درگیری اعصاب مختلفی می‌تواند شود)درمانی مؤثر خواهد بود.
  • اگر فقط یک تورم ساده در بدنه عصب باعث ایجاد علائم اختلال عصب صورتی شده باشد، آن‌وقت استفاده از داروهای استروئیدی می‌تواند مؤثر باشد.
  • در شرایط خاصی نیز عمل جراحی استخوان اطراف عصب و برداشتن استخوان برای رفع فشار از روی عصب ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.

چگونه فرد بیمار می‌تواند به بهبودی خود کمک کند؟

وقتی فردی دچار فلج بل شد، باید توجه ویژه‌ای را به سلامت چشمان خود داشته باشد. در حالت عادی با هر پلک زدن مقداری اشک بر روی سطح قرنیه منتشر شده و سطح چشم را تر نگه می‌دارد ولی در هنگام فلج بل به علت اینکه پلک زدن ناقص که صورت گرفته و یا اصلا انجام نمی‌شود و از سوی دیگر تولید اشک نیز بعلت اختلال عصب رسانی به غدد اشکی کاهش پیدا کرده است، سطح چشم خشک شده که می‌تواند باعث خراش قرنیه و در بلند مدت ایجاد زخم قرنیه شده و حتی منجر به از دست دادن بینائی شود.
بستن چشم با دست خود هر از چند وقت، یک راه مفید برای مرطوب نگه داشتن سطح چشم است و همچنین استفاده از عینکهای محافظتی و یا پانسمان چشمی از ورود اشیاء بداخل چشم جلوگیری می‌کند. روش دیگر برای مرطوب نگه داشتن چشم استفاده از قطره اشک مصنوعی است که توسط پزشک تجویز می‌شود و فرد در زمانی که بیدار است هر ساعت یک یا دو قطره در چشم خود می‌ریزد و در هنگام خواب نیز چشم خود را با پماد می‌پوشاند.

روشهای مقابله با عوارض این اختلال برای افراد مبتلا به دچار فلج دائم عصب صورتی

برای بیمارانی که دچار فلج دائمی عصب صورتی شده‌اند، چندین روش جراحی برای کاهش عوارض در آنها انجام می‌شود. این اعمال جراحی شامل عمل جراحی بر روی پلک، انتقال عضلات و جابجائی اعصاب می‌باشد که با این اعمال جراحی ظاهر صورت به فرم طبیعی نزدیکتر می‌شود. همچنین ممکن است برای عوارضی مثل اسپاسم عضلات و یا حرکات غیرارادی عضلات صورت از مواد شیمیائی تزریقی برای ضعیف کردن عضلاتی که فعالیت زیادی پیدا کرده و باعث این عوارض شده‌اند استفاده شود.

نتیجه

فلج عصب صورتی یک بیماری ناشایع نبوده و به علل متفاوتی بروز می‌کند. تشخیص صحیح علت این عارضه و درمان سریع آن در بالا رفتن احتمال بهبودی کامل بیماری آن مؤثر است. حتی بیمارانی که دچار فلج دائمی عصب صورتی هستند، نیز با کمک بعضی اعمال جراحی می‌توانند تا حدی عملکرد عضلات صورت خود را بهبود ببخشند.
0

به دلیل نقش مهمی که پرده گوش در پیشگیری از ابتلای این عضو به عفونت دارد، باید حتما از آن محافظت کرد لذا اگر پرده گوش دچار آسیب شود، باید حتما آن را ترمیم کنیم.البته ترمیم پرده گوش با دوختن آن انجام نمی‌شود بلکه متخصص گوش و حلق و بینی داربست مطمئنی زیرش می‌زند و اجازه می‌دهد این پرده روی آن ترمیم شود.

عوامل بیرونی‌ای که پرده گوش را از بین می‌برند

مهم‌ترین عاملی که باعث پاره شدن پرده گوش می‌شود، ضربه‌های ناشی از تصادف یا برخورد با گوش است. این برخورد با پرده گوش می‌تواند مستقیم مثلا با فرو بردن جسم خارجی‌ای مثل سنجاق‌سر، خودکار یا حتی گوش‌پاک‌کن به داخل گوش و یک حرکت ناگهانی باشد.

اما گاهی این آسیب ناشی از کار و آسیب بیرونی است که در جوشکار‌ها، غواص‌ها، چترباز‌ها و. اتفاق می‌افتد؛ چون هنگام انجام چنین کارهایی، فشاری از بیرون وارد گوش می‌شود که پرده آن را دچار آسیب می‌کند. حتی در نزاع‌های خیابانی، خوردن سیلی یا مشت به گوش و تصادف با اتومبیل، هر نوع ضربه به سر، سقوط از ارتفاع و حضور در مکانی که در آنجا انفجاری صورت گیرد مثلا در جنگ‌ها، می‌تواند باعث از بین رفتن پرده گوش شود.

حتی انفجارهای چهارشنبه‌سوری هم می‌تواند علاوه بر خطرهای دیگری که دارد، باعث پاره شدن پرده گوش شود.در عین حال باید توجه داشت اگر شستشوی گوش هم به وسیله فرد ناواردی انجام شود یا آب با فشار داخل گوش شود، می‌تواند باعث از دست رفتن این عضو شود

عوامل درونی آسیب‌زننده به پرده گوش

مهم‌ترین عاملی که درون گوش میانی می‌تواند باعث آسیب پرده گوش شود، عفونت‌هاست و در کسی که از کودکی در معرض عفونت‌های گوش است، این اتفاق شایع است.عفونت‌های گوش دو علت دارد؛ یا ناشی از التهاب مخاطی گوش میانی است یا اختلال‌هایی که در شیپوراستاش ممکن است، وجود داشته باشد.

شیپوراستاش مجرایی است که حلق را به گوش وصل می‌کند و باعث تنظیم فشار داخل گوش می‌شود، حالا اگر شیپوراستاش بسته شود، به اختلال شنوایی، افزایش فشار و درنهایت پارگی پرده گوش منجر خواهد شد؛ یعنی اول التهاب ایجاد می‌شود، بعد عفونت بروز می‌کند و عفونت هم التهاب و آسیب پرده گوش را به‌دنبال دارد.

تا زمانی که عفونت وجود داشته باشد، متاسفانه ترمیم پرده گوش امکان‌پذیر نیست به همین دلیل قبل از جراحی، باید التهاب و عفونت گوش حتما برطرف شود. پاره شدن پرده گوش در کودکان نیز بیشتر ناشی از عفونت‌ها و در سنین بالاتر به دنبال تروما و ضربه‌ها ایجاد‌می‌شود

اگر پرده‌ گوش‌ پاره‌ شده‌ عفونی‌ نشود، معمولاً خود به‌ خود در عرض‌ 2 ماه‌ ترمیم‌ می‌شود اما در صورت عفونی شدن پرده عفونت درمان می‌شود و شنوایی‌ نیز معمولاً مشکل‌ دایمی‌ پیدا نمی‌کند؛ ولی اگر پارگی‌ خود به‌ خود ترمیم‌ نشود نیاز به‌ جراحی‌ وجود دارد. گوش و حلق و بینی عوارض‌ احتمالی‌ عفونت‌ گوش را تب‌، استفراغ‌ و اسهال، در موارد نادر‌ خونریزی‌ زیاد، عفونت‌ ماستوئید ناحیه‌ استخوانی‌ پشت‌ گوش و در موارد نادر امکان ناشنوایی وجود دارد.

باید مجرای‌ گوش خشک نگاه داشته شود،‌ شنا صورت نگیرد، استحمام نکرد و در باران‌ بدون‌ چتر راه‌ نرفت.

پارگی پرده گوش نشانه هم دارد؟

نشانه پارگی پرده گوش که بیمار متوجه آن می‌شود، می‌تواند افت شنوایی، حس صدایی مثل حرکت باد در گوش، درد، خونریزی و ترشح از گوش باشد و اگر در اثر ضربه این اتفاق افتاده باشد، بیمار دچار سرگیجه هم خواهد شد.بیشتر افرادی که دچار این مشکل می‌شوند، ناگهان احساس می‌کنند گوششان کیپ‌شده و نمی‌توانند صداها را بشنوند.

پارگی پرده گوش درمان دارد

اگر مشکل واقعا آسیب پرده گوش باشد، متخصص، ابتدا اندازه سوراخی که ایجاد شده بررسی می‌کند؛ زیرا در درمان بسیار تعیین‌کننده است. اگر سوراخ پرده گوش کوچک باشد، معمولا خودبه‌خود ترمیم شود؛ البته به شرط این‌که عفونت وجود نداشته باشد.اگر اندازه سوراخ پرده گوش بیشتر از یک چهارم سطح پرده باشد، معمولا به درمان جراحی نیاز است، اما پرده گوش ترمیم شده همیشه نازک‌تر از پرده گوش اولیه است.

علت این اتفاق، این است که پرده گوش سه لایه دارد، ولی پس از این‌که آسیب می‌بیند، فقط دو لایه آن ترمیم می‌شود و به همین دلیل صدمه‌پذیرتر هم است. پس کسانی که دچار از بین رفتن پرده گوش شده‌‌اند، باید بیشتر مراقب باشند.

0

صدای جیرجیر، سوت کشیدن و بسیاری از انواع دیگر صدای گوش هنگامی که درست موقع خواب است و سر را روی بالشت می گذاریم به شدت آزار دهنده است. اما این صدا ها ناشی از مشکلاتی در گوش است یا حتی مشکلاتی در بدن که از طریق گوش به شما آلارم می دهد.


vezvezgoosh

حتما برای شما هم پیش آمده است که وقتی شب به رختخواب می روید و سر بر روی بالشت می گذارید صداهای عجیب و غریبی از گوشتان می شنوید. برخی از افراد این صدا را به وز وز تشبه کردند و برخی می گویند گویا گوشم به شدت سوت می کشد حتی ممکن است این صداها شبیه به یک موسیقی یا آواز باشد که به صورت کلی تمامی این مشکلات به “زنگ گوش ” معروف است. امروز می خواهیم بدانیم که علل وزوز گوش که برخی از آن شکایت می کنند چیست.

زنگ گوش علل مختلفی دارد از جمله آن می توان به عفونت گوش اشاره کرد. در برخی از حالات زنگ گوش یک صدای شلوغ با ریتم به سرعت ضربان قلب شنیده می شود که این حالت بیشتر مربوط به صدای گردش خون است. فرد می تواند با هماهنگ کردن صدا و نبضش به این مسئله پی ببرد.

برخی از زنگ گوش ها نیز دارای ریتم و ضرب آهنگ خاصی هستند که یک منبع فیزیکی دارد. امروز در این مقاله در نت نوشت به علل وزوز گوش و درمان آن خواهیم پرداخت.

زنگ گوش و گوش درد زمانی رخ می دهد که تغییراتی در جریان خون به خصوص در عروق خونی ایجاد شده باشد. این تغییرات در قسمت هایی مانند شریان ها، رگ های گردن، پایه جمجمه و درون گوش رخ می دهد. از جمله علل اصلی زنگ گوش به این چند مورد می توان اشاره کرد.

هنگامی که خون به سرعت جریان پیدا می کند همانند زمان ورزش های سنگین و شدید یا دوران بارداری، زنگ گوش بیشتر شنیده می شود. کم خونی نیز می تواند عامل زنگ گوش باشد. کم خونی شدید یا مشکلات تیروئید سبب افزایش جریان خون شده و باعث ایجاد صدا در گوش می شود.

علل وزوز گوش

گاهی ممکن است جریان خون فقط در یک یا تعدادی از عروق افزایش یابد. حتی تومورهایی که در سر و گردن وجود دارد نیز منجر به ایجاد عروق خونی غیر طبیعی می گردد.

که این عوامل سبب بروز سرگیجه شدید خواهند شد. و بیشتر تومورهای خوش خیم، زنگ گوش ایجاد می کنند. به این معنا که این تومورها به احتمال بسیار بالا سرطانی نیستند.

آترواسکلروز یا سفتی شریان ها سبب ایجاد اختلال در عروق خونی می شود. این حالت منجر به جریان خون نا منظم و خونریزی می گردد. این عامل از عوامل دخیل در زنگ گوش است.

حساسیت

در صورتی که فردی از بیماری های گوش و کم شنوایی رنج می برد ناچار به استفاده از اوتیت ثانویه یا چسب گوش است. این افراد بیشتر از دیگران از صداهای داخل بدنشان مطلع می شوند. همچنین افرادی که حساسیت های فوق العاده ای در مسیر شنوایی خود دارند به این معنا که مدام به صداهای طبیعی رگ های خونی خود گوش می دهند کم و بیش دچار زنگ گوش می شوند و معمولا آن را نادیده می گیرند.

وضعیتی به صورت پرفشاری خون داخل مغزی وجود دارد که یا خوش خیم است یا ایدوپاتیک، که می تواند سبب آسیب های جدی به مغز شود. همچنین سردرد و مشکلات بینایی نیز به همراه دارد.

به صورت دقیق مشخص نیست که چه چیزی باعث ایجاد این بیماری می شود. اما زنان جوان و میانسال که وزن اضافه دارند بیشتر از سایرین در معرض خطر این بیماری و زنگ گوش هستند.

جهت تشخیص زنگ گوش چند سوال را باید به پزشک خود پاسخ دهید. این که آیا صدای گوش مداوم است یا خیر؟ در هر دو گوش شنیده می شود یا یکی از گوش ها؟ و این که تاثیرات آن بر زندگی فرد چه میزان است؟

در صورتی که علائمی دیگر مانند کم شنوایی یا مصرف داروهای خاصی را دارید می بایست به پزشک خود اعلام کنید.

افراد مبتلا به زنگ گوش ضربان دار به احتمال زیاد بعد از معاینات پزشک آزمایش هایی همانند MRI یا اسکن اولتراسوند نیز باید انجام دهند تا رگ های خونی را به خوبی بررسی کنند و فشار داخل سر را کنترل کنند.

کم خونی می تواند با دارو یا در موارد خاص با تزریق خون درمان شود.

حتی ممکن است زنگ گوش از عفونت دندان حاصل شده باشد که به کمک یک لوله تمپانوستومی درمان می شود. تنگی شریان نیز قابل درمان است.

در صورتی که زنگ گوش ناشی از یک رگ خونی خاص باشد که پزشکان توانایی درمان آن را نداشته باشند فرد می تواند از طریق چند روش خود مراقبتی از رنج این حالت رها شود.

صدا درمانی یا غنی سازی صدا در اصل یک نوع از حواس پرتی توسعه یافته است. بسیاری از افراد مبتلا به زنگ گوش زمانی که در یک محیط آرام قرار می گیرند علائم بیشتری از زنگ گوش را حس می کنند. بنابراین گوش دادن به صداهای دیگر می تواند درمان خوبی برای این حالت باشد.

استفاده از یک رادیو، باز کردن پنجره و گوش سپردن به سر و صدای بیرون، استفاده از برنامه های پر سر و صدای گوش های هوشمند و. راه های درمان از طریق صدا درمانی می باشد.

تغییرات بسیار مثبتی زمانی که شما در آرامش به سر می برید در بدنتان رخ می دهد. از جمله کاهش ضربان، کاهش فشار خون و بسیاری از فعالیت های مغز.

تکنیک های آرامش بخش مانند تنفس ها، تمرکز، مراقبههمه و همه می تواند مانع شنیدن زنگ گوش شوند.

آموزش ترنیتیت درمانی TRT که نوعی درمان هدفمند است می تواند کار ساز باشد.

در این نوع آموزش فرد جهت مدیریت تاثیر صدا بر روی زندگی اش تلاش می کند. و از راهنما و مشاوره کمک می گیرد.

0

به علت وجود صداهای مختلف در خارج از بدن، معمولا صداهای بدن خودمان را نمی شنویم. ولی وقتی هر چیزی مانند جرم گوش و یا وجود یک جسم خارجی در گوش، جلوی ورود صداهای خارجی را بگیرد، صداهای درون بدن را می شنویم.

vezvezgoosh

تینیتوس یا Tinnitus نام پزشکی وزوز گوش است که ممکن است در یک و یا هر دو گوش و یا ناحیه سر رخ دهد. منشاء وز وز گوش در داخل بدن است. بسیاری از مواقع، وزوز یا زنگ زدن گوش مسئله مهمی نیست و در نهایت برطرف می شود. به ندرت، وز وز گوش می تواند نشان دهنده یک بیماری جدی باشد. در ضمن فرد مبتلا به وز وز گوش، فقط خودش می تواند این صداهای مزاحم را بشنود.

علل وز وز گوش

منشاء وزوز گوش می تواند وجود مشکلی در گوش داخلی، گوش میانی، گوش خارجی و یا مغز باشد.

علل شایع بروز کردن وز وز گوش عبارتند از:

– وجود مایعات، عفونت و یا بیماری در استخوان های گوش میانی و یا پرده گوش

– تخریب عصب شنوایی در گوش داخلی

– سر و صدای بلند

– برخی داروها مثل آسپیرین و برخی آنتی بیوتیک ها

– سندرم منییر

– در موادر نادر وز وز گوش می تواند نشانه ای از مشکلات جدی در مغز مثل آنوریسم مغزی و یا تومور عصب شنوایی باشد.

– سرما

– برخورد ضربه به سر

– تجمع جرم در گوش. برخی مواقع تجمع جرم در گوش باعث وز وز گوش می شود. لذا با مراجعه به پزشک متخصص، جرم گوش خود را خارج کنید تا صداها قطع شوند.

– مشکلات دندانی و یا مشکلات مفصل گیجگاهی فکی

– پرتودرمانی گوش و سر

– تغییر سریع فشار هوای محیط

– کاهش سریع وزن

– ورزش مکرر گردن

– مشکلات گردش خون

– بیماری های عصبی مثل بیماری MS و یا سردرد میگرنی

– کم خونی

– بیماری تیروئید

– تصلب شرایین

– التهاب و عفونت گوش داخلی

– تومور عصبی مربوط به گوش

راه های تشخیص وز وز گوش

اگر وز وز گوش شما دائمی است و یا اگر شنوایی خود را بر اثر این وز وز گوش از دست داده اید و یا تعادل خود را از دست داده اید، حتما به پزشک مراجعه کنید. تمام افراد مبتلا به وز وز گوش باید یک تست شنوایی بدهند.

دیگر آزمایش های لازم عبارتند از:

– پاسخ های شنوایی ساقه مغز (ABR)

– آزمایش کامپیوتری عصب شنوایی و مسیرهای شنوایی مغز

– سی تی اسکن و ام آر آی برای رد کردن تومور عصب شنوایی

درمان وز وز گوش

بسیاری موارد برای وز وز گوش هیچ درمانی وجود ندارد. برخی پزشکان مصرف نیاسین (ویتامین B3)را برای کاهش وزوز توصیه می کنند. اما با وجود این، هیچ شواهد علمی نشان نمی دهد که نیاسین باعث کاهش وز وز گوش می شود و در عین حال ممکن است باعث گرگرفتگی گردد.

به نظر میرسد داروهای ضد افسردگی در کاهش وز وز گوش موثرند، اما با وجود این بهتر است از پزشک خود کمک بگیرید. برخی مواقع تجمع جرم در گوش باعث وز وز گوش می شود. لذا با مراجعه به پزشک متخصص، جرم گوش خود را خارج کنید تا صداها قطع شوند.


عفونت گوش

درمان های خانگی

– کاهش و یا اجتناب از مصرف کافئین

– کاهش و یا اجتناب از مصرف نمک

– توقف سیگار کشیدن

– برخی از افراد مبتلا دارای کمبود عنصر روی هستند. بنابراین با مصرف مکمل روی تحت نظر پزشک بهبود می یابند.

– افرادی که مبتلا به وز وز گوش هستند و خواب آشفته دارند با کمک هورمون ملاتونین درمان یافته اند.

– جینکو بیلوبا (Ginkgo biloba)تا به امروز برای درمان وز وز گوش مناسب بوده است. بخاطر داشته باشید قبل از مصرف هر نوع ماده ای حتی گیاهی، باید با پزشک مشورت کنید.

پیشگیری از وز وز گوش ها

– عدم استفاده از گوش پاک کن: گوش پاک کن باعث می شود که جرم به پرده گوش بچسبد و باعث وز وز گوش شود.

– محافظت از گوش ها در محل کار: برخی مشاغل از قبیل آرایشگران که با سشوار کار می کنند و یا باغبانان که از دستگاه چمن زنی استفاده می کنند یا کارگران کندن خیابان با مته و کار کردن با درل، نیاز به گوش بند دارند.

– هنگامی که در محلی هستید که سر و صدای زیادی وجود دارد و گوشتان را اذیت می کند، گوش‌هایتان را با گوش بند بپوشانید. از پنبه و یا دستمال کاغذی برای نشنیدن سر و صدا استفاده نکنید، زیرا ممکن است درون کانال گوش فرو بروند

– عدم و یا کاهش نوشیدن مشروبات الکلی و کافئین دار

– عدم کشیدن سیگار: دود سیگار نیز موجب وز وز گوش، عفونت گوش و یا آسم می شود.

– وز وز گوش در افراد چاق بیشتر رخ می دهد، پس به طور مرتب ورزش کنید و وزن خود را متعادل کنید.

برای کاهش وز وز گوش چه باید کرد؟

– دوری کردن از محیط های پرسر و صدا

– کنترل فشار خون

– کاهش مصرف نمک

– اجتناب از محرک های عصبی مانند: قهوه، کافئین، کولا و دخانیات

– کاهش اضطراب

– داشتن استراحت کافی و دوری از خستگی

– ورزش مرتب

– دوری از مصرف آسپیرین به مقدار زیاد